Dat doen we nooit meer.Nooit meer in zo,n piepklein oud 5 persoons Chessnaatje.
Stotend de hoogte in, dan heftige loup naar links, strakke lus naar rechts. Ik (ellen) probeer niet te bewegen, niet te kijken hoe het Marij en Corrie achter me vergaat. De piloot gebaart met losse handen wat voor moois er allemaal op de pampa te ontdekken is. Wacht, hij zal even een duikvlucht voor ons maken, kunnen we het goed zien. De italiaanse voor ons valt in zwijm, de australische duikt in haar kotszak, en wij... wij blijven stoer overeind!
Corrie blijkt haar nagels in mijn stoel te hebben gezet en zegt niks meer, Marij kijkt dapper naar buiten en bidt ondertussen, dat deze vlucht snel voorbij mag vliegen. Ik ben nooit een hoogvlieger geweest en zit in de lucht genageld en onder ons .... de mooiste lijnen en tekeningen op het plateau en tegen de rotswanden: het meest raadselachtige erfgoed van de Nascacultuur, het groots astronomische boek ter wereld. Volgens een van de theorien een in veelvoud vergrote tekening van een originele schets van oude nascakunstenaars/wetenschappers van bijna 2000 jaar geleden. Hoe dan ook, ondanks alle ellende daarboven van een onuitsprekelijke schoonheid.
Echt, we proberen zo veel mogelijk te kijken, te genieten maar we willen terug naar de aarde.
Voor ons geen flying sisters anymore.
Adios amigos/amores
Corry, Marij en Ellen
ps. Het verhaal van de mummies op de vlakte volgt.
Eerst gaan we met de nachtbus naar Areguipa.
1 opmerking:
Een reactie posten