Verhaal uit Vietnam (1)

Ja, we zijn er!!!

Nadat in het vliegtuig de nacht de dag en daarna de dag de nacht overgenomen had, landen we in Hoi Chi Min City. Vermoeid omdat we een nacht gemist hebben, laveren we als zombies door de warboel van 7,4 miljoen Vietnamezen met hun 4,5 miljoen brommers. Een echt spektakel van motorvoertuigen, waarop complete inboedels of waarop het hele gezin wordt vervoerd inclusief babies en grootmoeders.
Na een hele heerlijke nacht slapen vertrekken we vroeg om de Centrale Hooglanden in te rijden. Honderden kilometers langs de Cambodjaanse grens toeren we richting het noorden. Langs de hele weg lintbebouwing van hutjes en krotjes, als woning of handelspunt. Iedereen is bezig, nergens wordt geluierd.

Maandag: Vandaag zullen we het eerste weeshuis bezoeken. Vinh Son 1 ligt in Kontum (spreek uit kuntum). Wij worden ontvangen door de nonnen met thee en bananen. En dan sta je oog in oog met zo'n 200 kinders, in alle maten en alle staten, waarvan de twee- jarige gelijk in je klimmen, je vást houden als aapjes en hopen dat je ze ontvoert zoals die koters door de baptisten in Haiti. Heftig. Op het moment dat we bij de babieafdeling komen worden de eenjarige gevoed. Tientallen snaveltjes openen zich voor een hap uit de nap. Net de dag ervoor is een baby van 4 maandan gebracht waarvan de moeder net na de bevalling overleden is.
De goede sfeer in het huis is opvallend, de slaapkamers, keukens en speelruimtes zijn zeer sober maar schoon.
Marij en ik bekijken de ruimtes en de mogelijkheden en overleggen met de zusters ons plan van aanpak.
We besluiten met een kennismakingsspel te beginnen, waarbij Meneer Ho, indien nodig, voor tolk zal spelen. Staps gewijs gaan we over op hinkelen en dan kan ons project beginnen.

Vandaag, dinsdag bezoeken we Vinh Son 2. Hoe is het ze vergaan na die vreselijke orkaan die de naastliggende rivier deed opzwellen en zijn modder meenam tot 2 meter hoogte over het gehele terrein van het weeshuis. Kinders waren op tijd geevacueerd, dat hadden we al vernomen.
Samen met Dave en Bart van Friends òf Vinh Son Montagnard Orphanage, een groep Amerikaanse oorlogsveteranen, (een organisatie die al jaren ondersteuning geeft aan verschillende weeshuizen in de vorm van renovatie, scholing, voedsel en medicijnen) gaan we op pad.
Zingend en dansend worden we ingehaald. En mijn god wat hebben ze hard gewerkt, wat een veerkracht hebben deze mensen. Met het geld van F.O.V.S.O en Colours4kids hebbeb ze verf en beton kunnen kopen en zijn aan de slag gegaan. Samen met de kinderen alles weer geschoonmaakt, alle slaapzalen opnieuw in frisse kleuren geschilderd en de muren rondom de barakken opnieuw opgetrokken. En dat is nodig ook. Vinh Son 2 staat in een hele arme buurt en dan zijn de kipjes die ze hielden voor de eieren soms ineens verdwenen.
Marij en ik kijken in dit weeshuis wat we zouden kunnen betekenen. Alle wandschilderen die voorgaande Colours4kids koppels hadden aangebracht zijn door het wassende water afgewassen. We besluitende Slakkenhuishinkelbaan in te zetten. ?erst gewoon met de kinderen hinkelen, dan al het meegenomen materiaal uitpakken en lekker werken. Op de binnenplaats hebben we êen goede muur gezien waar we uiteindelijke werk op zullen schilderen.

Vinh Son 5 ís venmiddag âan de beurt. Dave en Bart hebben vorig jaar v?or het ?erst êen donatie gedaan ân dit weeshuis, dat in de bergen ligt. Ze z?n rêuz benieuwd wat ze ân zullen trefen. We zullen hen accompagneren.
Wanneer we het dorp inrijden tot daar waar de weg ophoudt, dan over het water springen en de berg stijl oplopen, zien we tusen de wildernis ên alleraardigs huisje opdoemen. In het huisje alleraardigste zustertjes, onder dên grote jackfruitboom alleraardigste kindertjes.
Het geld is goed besteed. Een waterreservoir met zuiveringsinstallatie, echt sanitair en een ghettoblaster, met muziek waar de kinderen heerlijk op dansen. En ook hier weer zo'n ontspannen sfeertje.
De slaapzalen zijn echter nog varkensstallen met ijzeren spiralen en een matje er op.
Goed plan om op te pakken als nieuw project. Om de ruimtes te schilderen hebben we al materiaal bij ons, dus dat komt goed.

Tussen alle bezoeken door genieten we van de heerlijke springrolls en noedelsoep.

Morgen controleren we de bouwactiviteiten in Vinh Son 3 en 4, waar Colour4kids ook in geïnvesteerd heeft.
Ook bekijken we de noden van een nieuw nog onbekend weeshuis (no 6.) in de bergen waar we van de communisten niet mogen komen.

Als jullie dus niets meer van ons horen, zitten we daar ergens vast.
Ellen en Marij