zondag 28 februari 2010
zaterdag 27 februari 2010
Laatste verslag
Van: Ellen Jansen
Verzonden: vrijdag 26 februari 2010 7:39
Onderwerp: lest best Vietnam
We hebben de klus geklaard.
Alle tekenspullen hebben een bestemming gekregen.
We moven weer richting Saigon en zullen in het week-end weer Nederland binnen vliegen
Goodbye Vietnam.
Laatste verslag:
Donderdag: We hebben nog een paar dagen te gaan.
Allereerst de muurschildering. Geholpen door twee jongens van Vinh Son 1, die helemaal gegrepen zijn door het schilderen en het wonder van kleuren mengen, ontstaat een kleurrijk werk van alle soorten bloemen. Ondertussen werkt de groep alweer aan een nieuwe, beeldende opdracht.
's Middags halen we de materialen op in Huis 1 omdat we ook nog tijd hebben om VS 6 met een werkbezoek te verblijden.
Daar nog even een heel verdrietig moment. Omdat we de paar dagen oude Alois willen bezoeken en een nieuw afgegeven babietje van een paar weken, komt er net een vrouw met betraand gezicht binnen met in haar omslagdoek een jongetje van een paar maanden. Nog even en ook zij zal haar kind hier afgeven. We staan bij haar en oh mijn god, je wilt niet huilen maar troosten. De zuster neemt haar en haar kind mee naar een kamertje. Marij en ik verstoppen ons even want de tranen kunnen niet meer terug geduwd worden.
Maar we hebben nog een klus te klaren.
De afspraak is om samen met Marja en Negin in VS 6 een schoonmaak annex kleurenoffensief te bewerkstellen.
De laatste dagen dus besteed aan VS 6, dit is het meest afgelegen en daarom het minst bezochte kindertehuis. Hier verblijven 14 grote meisjes en 2 jongens.
De slaapkamers waren vuil en aan een fikse opknapbeurt toe.
Marij en Ellen gingen meteen met de meiden aan de slag. Overal haalden ze tafels en stoelen vandaan zodat er lekker gewerkt kon worden met papier en verf. Ze ontwierpen vlinders en er ontstonden de mooiste, kleurrijke creaties. De vlinders werden door de meiden uitgeknipt en overgenomen op de muren van de eetzaal.
Ondertussen ontdeden Marja en Negin de slaapzalen van de ergste stof en rattenkeutels. Bij het verschuiven van de kledingkasten bleken de bodems te zijn verrot zodat de kleding er onderuit hing. We besloten ter plekke dat er nieuwe kasten geregeld moesten worden.
De kamers werden 2x in een warme roze kleur gesaust.
Inmiddels waren de vlinders in de meest fantastische kleuren op de muren geschilderd. Wat werkten ze geconcentreerd. Het resultaat was dan ook prachtig.
Vervolgens lieten we de kinderen de lattenbodems uit de bedden halen om buiten de spinnenwebben en vuil er af te stoffen. Ook de vloer kreeg een schrobbeurt. Alles weer spic en span.
Als klap op de vuurpijl hadden we een mooie spiegel meegenomen. Wat waren die meiden blij. Ze gilden van enthousiasme.
De laatste dag werden we uitgenodigd voor een afscheidsdineetje in VS 5. Bij dit kindertehuis hadden we niet gewerkt omdat daar allerlei bouwprojecten uitgevoerd moesten worden. Inmiddels was de bouw van de jongensslaapzaal in volle gang.
Na de verhuizing van de jongens zullen de meisjes een grotere slaapzaal krijgen met een raam en een nieuw dak. Dit alles is in gang gezet door de stichting Friens of de Central Highlands Vietnam.
Om alvast in de mood te komen kregen ook hier een spiegel aangeboden voor in te renoveren meisjesslaapzaal.
En natuurlijk lieten we hier ook divers tekenmateriaal achter.
Al met al hebben we in 5 van de 6 weeshuizen kleur en fleur gebracht. Missie volbracht.
De opdracht was .................. Colour4kids.
Verzonden: vrijdag 26 februari 2010 7:39
Onderwerp: lest best Vietnam
We hebben de klus geklaard.
Alle tekenspullen hebben een bestemming gekregen.
We moven weer richting Saigon en zullen in het week-end weer Nederland binnen vliegen
Goodbye Vietnam.
Laatste verslag:
Donderdag: We hebben nog een paar dagen te gaan.
Allereerst de muurschildering. Geholpen door twee jongens van Vinh Son 1, die helemaal gegrepen zijn door het schilderen en het wonder van kleuren mengen, ontstaat een kleurrijk werk van alle soorten bloemen. Ondertussen werkt de groep alweer aan een nieuwe, beeldende opdracht.
's Middags halen we de materialen op in Huis 1 omdat we ook nog tijd hebben om VS 6 met een werkbezoek te verblijden.
Daar nog even een heel verdrietig moment. Omdat we de paar dagen oude Alois willen bezoeken en een nieuw afgegeven babietje van een paar weken, komt er net een vrouw met betraand gezicht binnen met in haar omslagdoek een jongetje van een paar maanden. Nog even en ook zij zal haar kind hier afgeven. We staan bij haar en oh mijn god, je wilt niet huilen maar troosten. De zuster neemt haar en haar kind mee naar een kamertje. Marij en ik verstoppen ons even want de tranen kunnen niet meer terug geduwd worden.
Maar we hebben nog een klus te klaren.
De afspraak is om samen met Marja en Negin in VS 6 een schoonmaak annex kleurenoffensief te bewerkstellen.
De laatste dagen dus besteed aan VS 6, dit is het meest afgelegen en daarom het minst bezochte kindertehuis. Hier verblijven 14 grote meisjes en 2 jongens.
De slaapkamers waren vuil en aan een fikse opknapbeurt toe.
Marij en Ellen gingen meteen met de meiden aan de slag. Overal haalden ze tafels en stoelen vandaan zodat er lekker gewerkt kon worden met papier en verf. Ze ontwierpen vlinders en er ontstonden de mooiste, kleurrijke creaties. De vlinders werden door de meiden uitgeknipt en overgenomen op de muren van de eetzaal.
Ondertussen ontdeden Marja en Negin de slaapzalen van de ergste stof en rattenkeutels. Bij het verschuiven van de kledingkasten bleken de bodems te zijn verrot zodat de kleding er onderuit hing. We besloten ter plekke dat er nieuwe kasten geregeld moesten worden.
De kamers werden 2x in een warme roze kleur gesaust.
Inmiddels waren de vlinders in de meest fantastische kleuren op de muren geschilderd. Wat werkten ze geconcentreerd. Het resultaat was dan ook prachtig.
Vervolgens lieten we de kinderen de lattenbodems uit de bedden halen om buiten de spinnenwebben en vuil er af te stoffen. Ook de vloer kreeg een schrobbeurt. Alles weer spic en span.
Als klap op de vuurpijl hadden we een mooie spiegel meegenomen. Wat waren die meiden blij. Ze gilden van enthousiasme.
De laatste dag werden we uitgenodigd voor een afscheidsdineetje in VS 5. Bij dit kindertehuis hadden we niet gewerkt omdat daar allerlei bouwprojecten uitgevoerd moesten worden. Inmiddels was de bouw van de jongensslaapzaal in volle gang.
Na de verhuizing van de jongens zullen de meisjes een grotere slaapzaal krijgen met een raam en een nieuw dak. Dit alles is in gang gezet door de stichting Friens of de Central Highlands Vietnam.
Om alvast in de mood te komen kregen ook hier een spiegel aangeboden voor in te renoveren meisjesslaapzaal.
En natuurlijk lieten we hier ook divers tekenmateriaal achter.
Al met al hebben we in 5 van de 6 weeshuizen kleur en fleur gebracht. Missie volbracht.
De opdracht was .................. Colour4kids.
donderdag 25 februari 2010
zwemmen in het tropische buitenbad
Kom gezelig zwemmen op Curacao!
Misschien is de sneeuw toch nog niet zo erg!
Zonnige groet
Mark
Misschien is de sneeuw toch nog niet zo erg!
Zonnige groet
Mark
zondag 21 februari 2010
Verslag 4 Vietnam
Van: Ellen Jansen
Verzonden: zaterdag 20 februari 2010 16:39
Onderwerp: Verslag 4 Vietnam
We beginnen al aardig onze draai te vinden hier in Kontum. We kennen de weg, halen fruit op de markt, fietsen 's avonds even naar de bar voor een koude bababa of heineken.
We lopen het ene weeshuis in als liefdadigheidsnonnen, het andere weer uit met zwaaiende kinderen en ondertussen doen we ons ding.
Altijd in de marge want soms droppen ze een stel snotneusjes tot aan je knieen, dan weer een groep meiden die klaar zijn met de vegen.
Inmiddels zien we ook de andere zijde van de medaille.
Ook hier (veel) te veel instellingen, voornamelijk Amerikanen die charity doen voor hun 'goede gevoel' en met pakken dollars rond gaan of rijke Vietnamezen die i.v.m. Tet een hoop plastic zooi en stapels kleine coupures rondstrooien, of schoolkinderen die ook naastenliefde moeten betrachten en de kinderen volstouwen met chíps en superzoete zooi. Vandaag was het zelfs zo dat we moestem concurreren met plastic telefoons die riedelden, stenguns die ratelden en zo meer van die zooi.
Tet zet alles een beetje op zijn kop. Winkels op slot, kramen weg, kitsch-aangeklede Vietnamezen en weing kinderen in de tehuizen. Inmiddels weten we dat niet alle kinderen wezen zijn, maar ook eenouder gezinnen die niet voor ze kunnen zorgen, kinderen uit te grote gezinnen, of soms hebben ze geen ouders maar nog wel ergens familie. etc. Die kinderen worden opgehaald om Tet bij de familie te vieren. Maar goed we doen nu extra leuk met de echte verschoppelingen.
Het een na laatste verslag
Maandag:
Vandaag gaan we in Vinh Son 2 starten. We moeten een arme wijk in met zandwegen waar het huis staat.
Als we aankomen zien we niemand. De nonnen regelen niet echt dat er een groep kinders klaarstaat. Marij en ik zoeken een tafel, zetten die gewoon ergens klaar en stallen onze materialen uit. Dan zien een paar kinderen ons bezig en uit alle hoeken en gaten komen ze te voorschijn. Ook hier gaan we starten om elk kind een hinkelding te leren maken, waarmee ze kunnen gooien tijdens het hinkelen maar die ze uiteindelijk als sieraad op hun T-shirt spelden. Het is een heel gefreubel, temeer daar er 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 en 11 jarige aanluiten. Gelukkig hebben we hulp van Andre, een Belg, die een maand met een motor door Vietnam reist en het fijn vindt om een paar dagen mee te helpen.
Ook wordt de naam Vinh Son 2 met sierlijke letters op de gevel geschilderd. Vooral de vogeltjes er om heen oogsten grote bewondering.
Đinsdag
Terug in Vinh Son 1 om de muurschildering in de eetzaal vorm te geven.
Als de kinderen ons zien zoeken ze snel een plaatsje. Sommigen maken de tekening van vorige week af. Het onderwerp ís een impressie van een Vietnamees dorp. De ontwerpen nemen we over op de muur en schilderen die in tot een groot kleurrijk geheel.
Woensdag
Ook de kinders van Vinh Son 2 krijgen de hinkelbaanopdracht. Omdat er zulke kleine kleuters bij zitten, kiezen we als onderwerp de bloemen die bloeien in Vietnam. Als snel wordt er driftig getekend en gekleurd. Terwijl iedereen lekker bezig is, zet Marij de vorm van een hinkelbaan op een buitenmuur van de binnenplaats.
Kind na kind brengt zijn ontwerp naar haar toe en ziet zijn bloem verschijnen op de grote muur. Wanneer ze naar binnen moeten voor de noedels met een dotje groen, staat het hele ontwerp er in lijn op.
De middag gebruiken we om de resultaten van de wandschilderingen van Marja en Negin in de huizen 3 en 4 te bewonderen en gelijk met een aannemer te gaan kijken in huis 5 om de toiletten te plaatsen.
De kinderen laten trots hun slaapzalen zien. De schilderingen zijn ontzettend grappig en goed geschilderd. Een leuke bijkomstigheid is dat ze zelf ook weer geïnspireerd zijn om te gaan tekenen. De aannemer zal een offerte maken.
Morgen zullen we de bloemenzee op de muur gaan schilderen
Verzonden: zaterdag 20 februari 2010 16:39
Onderwerp: Verslag 4 Vietnam
We beginnen al aardig onze draai te vinden hier in Kontum. We kennen de weg, halen fruit op de markt, fietsen 's avonds even naar de bar voor een koude bababa of heineken.
We lopen het ene weeshuis in als liefdadigheidsnonnen, het andere weer uit met zwaaiende kinderen en ondertussen doen we ons ding.
Altijd in de marge want soms droppen ze een stel snotneusjes tot aan je knieen, dan weer een groep meiden die klaar zijn met de vegen.
Inmiddels zien we ook de andere zijde van de medaille.
Ook hier (veel) te veel instellingen, voornamelijk Amerikanen die charity doen voor hun 'goede gevoel' en met pakken dollars rond gaan of rijke Vietnamezen die i.v.m. Tet een hoop plastic zooi en stapels kleine coupures rondstrooien, of schoolkinderen die ook naastenliefde moeten betrachten en de kinderen volstouwen met chíps en superzoete zooi. Vandaag was het zelfs zo dat we moestem concurreren met plastic telefoons die riedelden, stenguns die ratelden en zo meer van die zooi.
Tet zet alles een beetje op zijn kop. Winkels op slot, kramen weg, kitsch-aangeklede Vietnamezen en weing kinderen in de tehuizen. Inmiddels weten we dat niet alle kinderen wezen zijn, maar ook eenouder gezinnen die niet voor ze kunnen zorgen, kinderen uit te grote gezinnen, of soms hebben ze geen ouders maar nog wel ergens familie. etc. Die kinderen worden opgehaald om Tet bij de familie te vieren. Maar goed we doen nu extra leuk met de echte verschoppelingen.
Het een na laatste verslag
Maandag:
Vandaag gaan we in Vinh Son 2 starten. We moeten een arme wijk in met zandwegen waar het huis staat.
Als we aankomen zien we niemand. De nonnen regelen niet echt dat er een groep kinders klaarstaat. Marij en ik zoeken een tafel, zetten die gewoon ergens klaar en stallen onze materialen uit. Dan zien een paar kinderen ons bezig en uit alle hoeken en gaten komen ze te voorschijn. Ook hier gaan we starten om elk kind een hinkelding te leren maken, waarmee ze kunnen gooien tijdens het hinkelen maar die ze uiteindelijk als sieraad op hun T-shirt spelden. Het is een heel gefreubel, temeer daar er 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 en 11 jarige aanluiten. Gelukkig hebben we hulp van Andre, een Belg, die een maand met een motor door Vietnam reist en het fijn vindt om een paar dagen mee te helpen.
Ook wordt de naam Vinh Son 2 met sierlijke letters op de gevel geschilderd. Vooral de vogeltjes er om heen oogsten grote bewondering.
Đinsdag
Terug in Vinh Son 1 om de muurschildering in de eetzaal vorm te geven.
Als de kinderen ons zien zoeken ze snel een plaatsje. Sommigen maken de tekening van vorige week af. Het onderwerp ís een impressie van een Vietnamees dorp. De ontwerpen nemen we over op de muur en schilderen die in tot een groot kleurrijk geheel.
Woensdag
Ook de kinders van Vinh Son 2 krijgen de hinkelbaanopdracht. Omdat er zulke kleine kleuters bij zitten, kiezen we als onderwerp de bloemen die bloeien in Vietnam. Als snel wordt er driftig getekend en gekleurd. Terwijl iedereen lekker bezig is, zet Marij de vorm van een hinkelbaan op een buitenmuur van de binnenplaats.
Kind na kind brengt zijn ontwerp naar haar toe en ziet zijn bloem verschijnen op de grote muur. Wanneer ze naar binnen moeten voor de noedels met een dotje groen, staat het hele ontwerp er in lijn op.
De middag gebruiken we om de resultaten van de wandschilderingen van Marja en Negin in de huizen 3 en 4 te bewonderen en gelijk met een aannemer te gaan kijken in huis 5 om de toiletten te plaatsen.
De kinderen laten trots hun slaapzalen zien. De schilderingen zijn ontzettend grappig en goed geschilderd. Een leuke bijkomstigheid is dat ze zelf ook weer geïnspireerd zijn om te gaan tekenen. De aannemer zal een offerte maken.
Morgen zullen we de bloemenzee op de muur gaan schilderen
donderdag 18 februari 2010
Antwoord op vragen Vietnam
Van: Ellen Jansen
Verzonden: donderdag 18 februari 2010 15:10
Onderwerp: Fwd: antwoord op vragen Vietnam
Vandaag wat antwoorden op de door jullie gestelde vragen
Hoe hebben jullie de autoriteiten kunnen omzeilen voor Vinh Son 6?
Gewoon er naar toe rijden en hopen dat ze niet in de buurt zijn. We hebben al van verschillende gehoord dat ze gepakt zijn en dan krijg je boeien om en moet je mee naar een buro en dan vragen ze wat je daar deed, of je geld hebt gegeven, aan wie, hoeveel? En dan speel je de onnozele toerist en dan kan het 5 uur, soms een dag duren, dan laten ze je weer gaan maar dan moet je er niet meer komen (communisme/katholiek, noord/zuid problematiek).
Hoeveel van die weeskinderen zijn daar helemaal? Het lijkt wel alsof er op iedere hoek van de straat zo'n weeshuis op jullie staat te wachten...
Duizenden kinderen wonen in een kindertehuis. Daar is eten, scholing, kleding. 10 procent daarvan zijn (hier in Kontum) echte wezen. Zij zijn in deze omtrek dus nog meer weeshuizen dan de 6 die wij nu kennen.
Krijgen ze onderwijs en een soort van opleiding?
Ja dus, echter slechts een uitzondering haalt de officiële test om die te kunnen naar het college. Degene die het college met goed gevolg afmaakt, wordt door de een of andere Amerikaanse stichting ondersteund bij zijn/haar studies.
Taal?
Enkelen spreken een zinnetje Engels, enkelen spreken een woordje Frans. Veel kinderen van de Hôogvlakte, de Montagnards spreken soms zelfs geen vietnamees, maar hun eigen stamtaal.
En maken jullie ook andere dingen mee (leuke mannen? mooie tempels zien of zo)?
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat de vrouwen aanzienlijk aantrekkelijker zijn dan de mannen. En de Boeddha tempels zijn weer veel kleurrijker dan de kerken.
Die nonnekes? lokale nonnen of worden ze nog steeds scheepsladinggewijs aangevoerd?
Snoepjes van zeer jonge, zeer lieve meisjesnonnen uit hun eigen midden.
Harde werkers die viets?
Absolutemente!
Morgen volgt verslag 4
Verzonden: donderdag 18 februari 2010 15:10
Onderwerp: Fwd: antwoord op vragen Vietnam
Vandaag wat antwoorden op de door jullie gestelde vragen
Hoe hebben jullie de autoriteiten kunnen omzeilen voor Vinh Son 6?
Gewoon er naar toe rijden en hopen dat ze niet in de buurt zijn. We hebben al van verschillende gehoord dat ze gepakt zijn en dan krijg je boeien om en moet je mee naar een buro en dan vragen ze wat je daar deed, of je geld hebt gegeven, aan wie, hoeveel? En dan speel je de onnozele toerist en dan kan het 5 uur, soms een dag duren, dan laten ze je weer gaan maar dan moet je er niet meer komen (communisme/katholiek, noord/zuid problematiek).
Hoeveel van die weeskinderen zijn daar helemaal? Het lijkt wel alsof er op iedere hoek van de straat zo'n weeshuis op jullie staat te wachten...
Duizenden kinderen wonen in een kindertehuis. Daar is eten, scholing, kleding. 10 procent daarvan zijn (hier in Kontum) echte wezen. Zij zijn in deze omtrek dus nog meer weeshuizen dan de 6 die wij nu kennen.
Krijgen ze onderwijs en een soort van opleiding?
Ja dus, echter slechts een uitzondering haalt de officiële test om die te kunnen naar het college. Degene die het college met goed gevolg afmaakt, wordt door de een of andere Amerikaanse stichting ondersteund bij zijn/haar studies.
Taal?
Enkelen spreken een zinnetje Engels, enkelen spreken een woordje Frans. Veel kinderen van de Hôogvlakte, de Montagnards spreken soms zelfs geen vietnamees, maar hun eigen stamtaal.
En maken jullie ook andere dingen mee (leuke mannen? mooie tempels zien of zo)?
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat de vrouwen aanzienlijk aantrekkelijker zijn dan de mannen. En de Boeddha tempels zijn weer veel kleurrijker dan de kerken.
Die nonnekes? lokale nonnen of worden ze nog steeds scheepsladinggewijs aangevoerd?
Snoepjes van zeer jonge, zeer lieve meisjesnonnen uit hun eigen midden.
Harde werkers die viets?
Absolutemente!
Morgen volgt verslag 4
Verslag Vietnam 3,5
do 18-2-2010 10:23 (Van Marij)
Aloha daar
Het is hier 4 uur we zijn net terug van VS2 en zijn daar nu klaar. Vanavond kijken wat we nog kunnen doen. We hebben nog 3 dagen, maandag vertrekken we naar Natrang. We worden opgehaald door de chauffeur die ons ook heeft gebracht. Hij brengt ons naar Natrang en rijdt dan door naar Saigon met onze bagage. Wij blijven dan nog
een dag en gaan met de trein naar Saigon. Als het allemaal gaat lukken want het is nog steeds Tetvakantie en superdruk. Gisteren met een groep Amerikanen gegeten in de middle of nowhere buiten de stad. We zijn die ameriko's wel beu!!!!, de lulloos. Iedereen weet het beter en maakt iedereen zwart en luisteren kunnen ze al helemaal niet. We hebben inmiddels ook al een soort bamisoep-vergiftiging opgelopen, het komt onze neus uit. De springrolls zijn heerlijk gebakken of gestoomd of gewoon ongebakken. Ze kosten 10 cent per stuk en als je er twee eet ben je klaar. Hond kun je hier ook overal eten, ik heb foto's van op de markt gemaakt. Jullie begrepen toch al dat we steeds van onze kamer kunnen mailen, een super gezellig hotel voor 11$ per dag. De andere twee zijn vandaag naar een opvang voor gehandicapten geweest en een lepradorp, heftig dit was het voor vandaag.
Kkkkuskes voor allen!!!!!!
Loveyou
Aloha daar
Het is hier 4 uur we zijn net terug van VS2 en zijn daar nu klaar. Vanavond kijken wat we nog kunnen doen. We hebben nog 3 dagen, maandag vertrekken we naar Natrang. We worden opgehaald door de chauffeur die ons ook heeft gebracht. Hij brengt ons naar Natrang en rijdt dan door naar Saigon met onze bagage. Wij blijven dan nog
een dag en gaan met de trein naar Saigon. Als het allemaal gaat lukken want het is nog steeds Tetvakantie en superdruk. Gisteren met een groep Amerikanen gegeten in de middle of nowhere buiten de stad. We zijn die ameriko's wel beu!!!!, de lulloos. Iedereen weet het beter en maakt iedereen zwart en luisteren kunnen ze al helemaal niet. We hebben inmiddels ook al een soort bamisoep-vergiftiging opgelopen, het komt onze neus uit. De springrolls zijn heerlijk gebakken of gestoomd of gewoon ongebakken. Ze kosten 10 cent per stuk en als je er twee eet ben je klaar. Hond kun je hier ook overal eten, ik heb foto's van op de markt gemaakt. Jullie begrepen toch al dat we steeds van onze kamer kunnen mailen, een super gezellig hotel voor 11$ per dag. De andere twee zijn vandaag naar een opvang voor gehandicapten geweest en een lepradorp, heftig dit was het voor vandaag.
Kkkkuskes voor allen!!!!!!
Loveyou
woensdag 17 februari 2010
Verslag Vietnam 3
Van: Ellen Jansen
Verzonden: dinsdag 16 februari 2010 12:43
Onderwerp: Verslag Vietnam 3
Verslag Ellen en Marij
Donderdag
Vroeg uit de veren om aan de slag te gaan met het 'hinkelbanenproject'.
De kinderen van Vinh Son 1 wachten ons al op.
Als start hebben we een kennismakingsspel bedacht op een lekker ritmisch muziekje van Kínderen voor Kinderen.
De zuster roept een groep bij elkaar, maar allengs komen er meer en meer. Jongens en meisjes, van kleuters tot tieners. De tieners zelf kunnen niet mee doen. Zij helpen mee met het bereiden van de maaltijden voor alle kinderen of zijn op het land aan het werken. Omdat mister Ho nog niet terug is van het wegbrengen van Marja en Negin naar Vinh Son 4 en niemand echt goed Engels verstaat moeten we de opdrachten zelf voordoen. En dat kunnen we! O wat hebben ze een lol en wat doen ze allemaal intens mee. Al springend en huppend komen we bij de hink-stap-sprong uit, de 'hop-scotch'.
We 'vragen' de kinderen welke hinkelbaan ze kennen. En jawel, zowel de huishinkelbaan als de waterhinkelbaan zijn algemeen bekend.
Op de binnenplaats voor het weeshuis tekenen we de twee vormen. Met het gekleurde meegebrachte stoepkrijt gaan ze vol overgave aan de slag.
Natuurlijk wordt er daarna met zijn allen echt gehinkeld. Uit een bakje mogen ze als ze aan de beurt zijn êen door ons ontworpen kleurrijk hinkelding, gemaakt van gevonden doppen, knopen, leertjes etc. pakken om te gooien.
Met zorg worden ze uitgekozen en weer teruggelegd nadat ze af zijn. Wat de kinderen nog niet weten ís dat ze zelf morgen zo'n kleinood gaan maken die ze gelijk als hun mascotte en hinkelding mogen houden.
Er wordt volop gehopscotch, voet op de lijn ís af, hand op de grond ook, behalve bij de kleintjes. Dan komt er een knipoog en mogen ze doorgaan. Iedereen let goed op of er een knipoog komt.
Een ander plan is om het huis te voorzien van hun naam. Dat idee valt in goede aarde bij de zusters. We zoeken er een geschikte plaats voor. Marij gaat 's middags gelijk aan het ontwerpen en 's avonds liggen de sjablonen klaar, die ook gebruikt kunnen worden voor de andere weeshuizen.
Ook hebben we de nieuwste telg van het weeshuis bewonderd, Alois, 1 dag oud, en binnengebracht door de grootmoeder. De moeder had een ongeluk gehad en via een keizersnede moest een tweeling gehaald worden. Alois, een van de twee, is afgegeven, wat vaak schijnt te gebeuren bij arme mensen in Vietnam.
Morgen starten we met de eerste tekenopdracht. De kinderen hebben de krijtjes al zien zitten in de materialenkoffer en verheugen zich er op, en wij ook!
Verzonden: dinsdag 16 februari 2010 12:43
Onderwerp: Verslag Vietnam 3
Verslag Ellen en Marij
Donderdag
Vroeg uit de veren om aan de slag te gaan met het 'hinkelbanenproject'.
De kinderen van Vinh Son 1 wachten ons al op.
Als start hebben we een kennismakingsspel bedacht op een lekker ritmisch muziekje van Kínderen voor Kinderen.
De zuster roept een groep bij elkaar, maar allengs komen er meer en meer. Jongens en meisjes, van kleuters tot tieners. De tieners zelf kunnen niet mee doen. Zij helpen mee met het bereiden van de maaltijden voor alle kinderen of zijn op het land aan het werken. Omdat mister Ho nog niet terug is van het wegbrengen van Marja en Negin naar Vinh Son 4 en niemand echt goed Engels verstaat moeten we de opdrachten zelf voordoen. En dat kunnen we! O wat hebben ze een lol en wat doen ze allemaal intens mee. Al springend en huppend komen we bij de hink-stap-sprong uit, de 'hop-scotch'.
We 'vragen' de kinderen welke hinkelbaan ze kennen. En jawel, zowel de huishinkelbaan als de waterhinkelbaan zijn algemeen bekend.
Op de binnenplaats voor het weeshuis tekenen we de twee vormen. Met het gekleurde meegebrachte stoepkrijt gaan ze vol overgave aan de slag.
Natuurlijk wordt er daarna met zijn allen echt gehinkeld. Uit een bakje mogen ze als ze aan de beurt zijn êen door ons ontworpen kleurrijk hinkelding, gemaakt van gevonden doppen, knopen, leertjes etc. pakken om te gooien.
Met zorg worden ze uitgekozen en weer teruggelegd nadat ze af zijn. Wat de kinderen nog niet weten ís dat ze zelf morgen zo'n kleinood gaan maken die ze gelijk als hun mascotte en hinkelding mogen houden.
Er wordt volop gehopscotch, voet op de lijn ís af, hand op de grond ook, behalve bij de kleintjes. Dan komt er een knipoog en mogen ze doorgaan. Iedereen let goed op of er een knipoog komt.
Een ander plan is om het huis te voorzien van hun naam. Dat idee valt in goede aarde bij de zusters. We zoeken er een geschikte plaats voor. Marij gaat 's middags gelijk aan het ontwerpen en 's avonds liggen de sjablonen klaar, die ook gebruikt kunnen worden voor de andere weeshuizen.
Ook hebben we de nieuwste telg van het weeshuis bewonderd, Alois, 1 dag oud, en binnengebracht door de grootmoeder. De moeder had een ongeluk gehad en via een keizersnede moest een tweeling gehaald worden. Alois, een van de twee, is afgegeven, wat vaak schijnt te gebeuren bij arme mensen in Vietnam.
Morgen starten we met de eerste tekenopdracht. De kinderen hebben de krijtjes al zien zitten in de materialenkoffer en verheugen zich er op, en wij ook!
maandag 15 februari 2010
zaterdag 13 februari 2010
Expositie
Vanaf 7 maart tot 5 april exposeert de Familie De Laat. Deze creatieve familie met Brabantse wortels weet een boeiende expositie te verzorgen. Naast de gebruikelijke openingstijden (9 -17.00 uur tijdens kantoortijden), is de expositie eveneens op zaterdag van 12.00 uur tot 16.00 uur te bezichtigen. Dan ook zijn een of meer leden van de familie aanwezig om de bezoeker te informeren over de achtergrond van de diverse werken..
Glas in Lood op #56
Sinds deze week zit er (eindelijk) glas in lood in het raam aan de voorkant. Het raam boven de voordeur volgt zo spoedig mogelijk.
Verslag 2 Vietnam
Van: Ellen Jansen
Verzonden: vrijdag 12 februari 2010 16:30
Onderwerp: verslag 2 Vietnam
Lieve jongens van ons
In een direktoirtje zitten we achter een computertje om jullie een 2e verslag te sturen. Het is hier werkelijk bloedheet. Echter het familiehotel waar we verblijven is echt fantastisch. Niet luxe, maar gewoon goed, met airco, lekker badje, altijd koud water in het koelkastje en 's morgens een gebakken eitje en constant een (echt) lief glimlachend echtpaar.
's Middags eten we soms in een van de weeshuizen zo op straat.
Het werk dat we doen kost veel energie, maar we zijn meestal in de middag vrij om de tijd te besteden aan de voorbereidingen aan een schilderklus (daarover later).
Die'n Belg is gearriveerd, 2 meter lang maar een knulletje. Hij werkt samen met M? en Negin. Zo'n kracht is fantastisch!.
Foto's sturen is nog lastig. Bij Negin is het via via gelukt, maar op haar laptop, dat moeten jullie nog maar even te goed houden.
Dat we gek op jullie zijn hoeven we niet te typen, dus, o jee het staat er al...
Allé boys, dat ge bedankt seit, dat witte en rustig aan met de karneval!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Verslag:
Drie weeshuizen staan vandaag op ons lijstje om bezocht te worden. Vihn Son 3 en 4 zijn huizen waar Colour4kids en Friends of VSO al veel support hebben gegeven. Vinh Son 6 ligt in de bergen in een gebied waar we officieel niet mogen komen zonder toestemming van de regering en ís nog niet eerder bezocht.
Mister Tan die onze contactpersoon in Kontum is en ook bij de weeshuizen 1, 2 en 5 intermediair is, zal bij de overleggen aanwezig zijn. Ook mister Ho, die alle weeshuizen kent, ís van de partij.
In Vinh Son 3, zeven kilometer buiten Kontum, staan alle 46 kinderen ons mooi uitgedost op te wachten en samen met zuster Gabrielle verwelkomen ze ons allerhartelijks. Ze staan te trappelen om ons het nieuw gebouwde jongenshuis te tonen. Of willen we eerst de traktor zien? Colour4kids heeft voor beide geld geschonken. Maar eerst krijgen we thee en bananen om ons bezoek te vieren.
Daarna doen we ons rondje. Alles ziet er fris en goed onderhouden uit, alleen de meisjesslaapzalen kunnen wel een opknapbeurt gebruiken.
Ook de tuintjes liggen er mooi bij en varkenshokken vol roze biggen zijn brandschoon.
We luisteren naar de wensen van de zusters en vragen waarbij wij behulpzaam kunnen zijn. Zijn er genoeg voorraden rijst? Medicijnen? Hebben kinderen brillen nodig? We overleggen over de stookplaats waar het eten gekookt wordt. Kan het niet dichter bij het huis gesitueerd worden, het ligt nu wel heel dicht tegen de varkensstal aan. En wat kost dat dan?
De zusters zijn volledig afhankelijk van giften, zoals van het klooster en van organisaties zoals Friends of VSO en Colour4kids.
Marja en Negin zullen hier terugkomen om de meisjesslaapzalen in frisse, heldere tinten te schilderen en hier en daar de boel op te vrolijken met wandschilderingen. Ook bedenken we dat het hier de beste plek ís om het grote kunstwerk op doek, De Zonnewende, te schenken voor de grote ontvangstruimte.
Vinh Son 4, een paar kilometer verderop, heeft afgelopen jaar ook donaties ontvangen. Allereerst om de lange bamboehut waar de jongens op de grond sliepen te vervangen voor een stenen gebouw met bedden. Daarnaast werd geld gereserveerd voor een waterleidingssysteem zodat men niet meer alleen afhankelijk was van het beekje dat langs het huis loopt.
Hier ziet alles er wat minder verzorgd uit. Ze hebben ook een bizarre tijd achter de rug. Door de orkaan met al de overstromingen zijn veel hutten van juist de arme mensen weggevaagd of ingestort. Met het gevolg dat er heel wat extra kinderen, inmiddels 110, naar het weeshuis zijn gebracht voor onderdak en voedsel. Vinh Son 4 is gelukkig gespaard gebleven van het natuurgeweld. De gebouwen zijn stevig geconstrueerd. Alles in de gebouwen moest verschoven worden om extra plekjes voor de kinderen te vinden. Marja en Negin zullen ze in ieder geval helpen om de ruimtes mee schoon te maken en op te frissen. Ook zullen er muurschilderingen gemaakt worden om alles wat kindvriendelijker te maken.
Zuster Lian vraagt of het mogelijk is een project te starten om gelden bijeen te krijgen voor een recreatieruimte voor de kinderen. Besloten wordt om te kijken of zoiets mogelijk is in de toekomst.
Wel wordt er al geld gegeven voor 10 varkens en voer, omdat de varkensstallen tijdens de orkaan wel zijn ingestort en de varkens verdwenen zijn.
En dan gaan we tenslotte naar huis 6.
We gaan de gebaande weg af en komen door sluip- en kruiproutes, hobbelend bij Vinh Son 6, 17 kinderen, aan. Er wordt vriendelijk geglimlacht. De zustertjes weten nog niet zo goed wat ze met zo'n stelletje buitenlanders aan moeten.
Samen wandelen we langs de gebouwen. We zien 1 werkende wc, voor de zusters, begrijpen we. En de kinderen? Zij zoeken êen plekje in het veld, horen we.
Het is duidelijk wat hier te doen staat. We melden zuster Lebourne dat we ons best gaan doen hier op korte termijn geld voor bij elkaar te krijgen. Mister Nan zal voorwerk verrichten zodat we alvast inzicht krijgen in de bedragen.
En zo sluiten we onze ronde. Morgen aan het werk!
Verzonden: vrijdag 12 februari 2010 16:30
Onderwerp: verslag 2 Vietnam
Lieve jongens van ons
In een direktoirtje zitten we achter een computertje om jullie een 2e verslag te sturen. Het is hier werkelijk bloedheet. Echter het familiehotel waar we verblijven is echt fantastisch. Niet luxe, maar gewoon goed, met airco, lekker badje, altijd koud water in het koelkastje en 's morgens een gebakken eitje en constant een (echt) lief glimlachend echtpaar.
's Middags eten we soms in een van de weeshuizen zo op straat.
Het werk dat we doen kost veel energie, maar we zijn meestal in de middag vrij om de tijd te besteden aan de voorbereidingen aan een schilderklus (daarover later).
Die'n Belg is gearriveerd, 2 meter lang maar een knulletje. Hij werkt samen met M? en Negin. Zo'n kracht is fantastisch!.
Foto's sturen is nog lastig. Bij Negin is het via via gelukt, maar op haar laptop, dat moeten jullie nog maar even te goed houden.
Dat we gek op jullie zijn hoeven we niet te typen, dus, o jee het staat er al...
Allé boys, dat ge bedankt seit, dat witte en rustig aan met de karneval!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Verslag:
Drie weeshuizen staan vandaag op ons lijstje om bezocht te worden. Vihn Son 3 en 4 zijn huizen waar Colour4kids en Friends of VSO al veel support hebben gegeven. Vinh Son 6 ligt in de bergen in een gebied waar we officieel niet mogen komen zonder toestemming van de regering en ís nog niet eerder bezocht.
Mister Tan die onze contactpersoon in Kontum is en ook bij de weeshuizen 1, 2 en 5 intermediair is, zal bij de overleggen aanwezig zijn. Ook mister Ho, die alle weeshuizen kent, ís van de partij.
In Vinh Son 3, zeven kilometer buiten Kontum, staan alle 46 kinderen ons mooi uitgedost op te wachten en samen met zuster Gabrielle verwelkomen ze ons allerhartelijks. Ze staan te trappelen om ons het nieuw gebouwde jongenshuis te tonen. Of willen we eerst de traktor zien? Colour4kids heeft voor beide geld geschonken. Maar eerst krijgen we thee en bananen om ons bezoek te vieren.
Daarna doen we ons rondje. Alles ziet er fris en goed onderhouden uit, alleen de meisjesslaapzalen kunnen wel een opknapbeurt gebruiken.
Ook de tuintjes liggen er mooi bij en varkenshokken vol roze biggen zijn brandschoon.
We luisteren naar de wensen van de zusters en vragen waarbij wij behulpzaam kunnen zijn. Zijn er genoeg voorraden rijst? Medicijnen? Hebben kinderen brillen nodig? We overleggen over de stookplaats waar het eten gekookt wordt. Kan het niet dichter bij het huis gesitueerd worden, het ligt nu wel heel dicht tegen de varkensstal aan. En wat kost dat dan?
De zusters zijn volledig afhankelijk van giften, zoals van het klooster en van organisaties zoals Friends of VSO en Colour4kids.
Marja en Negin zullen hier terugkomen om de meisjesslaapzalen in frisse, heldere tinten te schilderen en hier en daar de boel op te vrolijken met wandschilderingen. Ook bedenken we dat het hier de beste plek ís om het grote kunstwerk op doek, De Zonnewende, te schenken voor de grote ontvangstruimte.
Vinh Son 4, een paar kilometer verderop, heeft afgelopen jaar ook donaties ontvangen. Allereerst om de lange bamboehut waar de jongens op de grond sliepen te vervangen voor een stenen gebouw met bedden. Daarnaast werd geld gereserveerd voor een waterleidingssysteem zodat men niet meer alleen afhankelijk was van het beekje dat langs het huis loopt.
Hier ziet alles er wat minder verzorgd uit. Ze hebben ook een bizarre tijd achter de rug. Door de orkaan met al de overstromingen zijn veel hutten van juist de arme mensen weggevaagd of ingestort. Met het gevolg dat er heel wat extra kinderen, inmiddels 110, naar het weeshuis zijn gebracht voor onderdak en voedsel. Vinh Son 4 is gelukkig gespaard gebleven van het natuurgeweld. De gebouwen zijn stevig geconstrueerd. Alles in de gebouwen moest verschoven worden om extra plekjes voor de kinderen te vinden. Marja en Negin zullen ze in ieder geval helpen om de ruimtes mee schoon te maken en op te frissen. Ook zullen er muurschilderingen gemaakt worden om alles wat kindvriendelijker te maken.
Zuster Lian vraagt of het mogelijk is een project te starten om gelden bijeen te krijgen voor een recreatieruimte voor de kinderen. Besloten wordt om te kijken of zoiets mogelijk is in de toekomst.
Wel wordt er al geld gegeven voor 10 varkens en voer, omdat de varkensstallen tijdens de orkaan wel zijn ingestort en de varkens verdwenen zijn.
En dan gaan we tenslotte naar huis 6.
We gaan de gebaande weg af en komen door sluip- en kruiproutes, hobbelend bij Vinh Son 6, 17 kinderen, aan. Er wordt vriendelijk geglimlacht. De zustertjes weten nog niet zo goed wat ze met zo'n stelletje buitenlanders aan moeten.
Samen wandelen we langs de gebouwen. We zien 1 werkende wc, voor de zusters, begrijpen we. En de kinderen? Zij zoeken êen plekje in het veld, horen we.
Het is duidelijk wat hier te doen staat. We melden zuster Lebourne dat we ons best gaan doen hier op korte termijn geld voor bij elkaar te krijgen. Mister Nan zal voorwerk verrichten zodat we alvast inzicht krijgen in de bedragen.
En zo sluiten we onze ronde. Morgen aan het werk!
De Rotonde overhandigt 1000 euro aan Colour4Kids
4-2-2010 (Bron: nieuws medewerkers ROC West-Brabant)
Docente Marij de Laat heeft gisteren uit handen van leerlingen van de 1v-klassen van De Rotonde een cheque ter waarde van € 1000,- in ontvangst genomen voor Colour4Kids. Dit bedrag hebben de leerlingen net voor de Kerstvakantie bijeen weten te brengen door zich voor diverse activiteiten te laten sponsoren.Het leuke is dat de docente zelf voor de besteding van het geld zal zorgen! Als lid van het team van Colour4Kids gaat zij binnenkort naar Vietnam toe. Lees meer over de reisplannen.
De overhandiging van de cheque t.w.v. €1000,00
Stichting Colour4kids is vanaf haar oprichting in 2001 op meerdere plaatsen in Vietnam actief ten behoeve van de opvang van wees- en straatkinderen, waaronder de kindertehuizen – Vinh Son 1 t/m 5 - in de regio Kontum.
Het team van de stichting, waar docente Marij de Laat onderdeel van uitmaakt, gaat in februari 2010 de afronding van de lopende bouwactiviteiten begeleiden en de nieuwe ruimtes bij Vinh Son 3 en 4 inrichten en samen met de kinderen voorzien van inspirerende muurschilderingen. Bij alle kindertehuizen staan tevens diverse educatieve en artistieke activiteiten gepland waaronder een hinkelbaanproject. Ook zal het team hulp bieden bij het herstellen van de schade als gevolg van de tyfoon Ketsana die in oktober 2009 het gebied teisterde. Daarnaast zal kindertehuis Vinh Son 5 voor het eerst bezocht gaan worden om een inventarisatie te maken ten behoeve van toekomstige projecten. Wij wensen Marij veel succes met deze activiteiten!
Op de website www.colour4kids.nl is veel informatie te vinden over de projecten in Vietnam.
Docente Marij de Laat heeft gisteren uit handen van leerlingen van de 1v-klassen van De Rotonde een cheque ter waarde van € 1000,- in ontvangst genomen voor Colour4Kids. Dit bedrag hebben de leerlingen net voor de Kerstvakantie bijeen weten te brengen door zich voor diverse activiteiten te laten sponsoren.Het leuke is dat de docente zelf voor de besteding van het geld zal zorgen! Als lid van het team van Colour4Kids gaat zij binnenkort naar Vietnam toe. Lees meer over de reisplannen.
De overhandiging van de cheque t.w.v. €1000,00Stichting Colour4kids is vanaf haar oprichting in 2001 op meerdere plaatsen in Vietnam actief ten behoeve van de opvang van wees- en straatkinderen, waaronder de kindertehuizen – Vinh Son 1 t/m 5 - in de regio Kontum.
Het team van de stichting, waar docente Marij de Laat onderdeel van uitmaakt, gaat in februari 2010 de afronding van de lopende bouwactiviteiten begeleiden en de nieuwe ruimtes bij Vinh Son 3 en 4 inrichten en samen met de kinderen voorzien van inspirerende muurschilderingen. Bij alle kindertehuizen staan tevens diverse educatieve en artistieke activiteiten gepland waaronder een hinkelbaanproject. Ook zal het team hulp bieden bij het herstellen van de schade als gevolg van de tyfoon Ketsana die in oktober 2009 het gebied teisterde. Daarnaast zal kindertehuis Vinh Son 5 voor het eerst bezocht gaan worden om een inventarisatie te maken ten behoeve van toekomstige projecten. Wij wensen Marij veel succes met deze activiteiten!
Op de website www.colour4kids.nl is veel informatie te vinden over de projecten in Vietnam.
woensdag 10 februari 2010
Jan de Laat - GroenLinks Oost nr 12
08 FEBRUARI 2010 - AMSTERDAM - DOOR JAN DE LAAT
Jan de Laat GroenLinks Oost Plaats 12
In de afgelopen tijd was ik duo-raadslid voor GroenLinks. Het mooie stadsdeel Oost geeft me energie om me in te blijven zetten voor de buurt.
GroenLinks kiest voor het investeren in een duurzame economie. Wij kiezen voor het stimuleren van groene banen en het investeren in duurzame maatregelen. Dat betekent bijvoorbeeld meer groen, schonere lucht, geïsoleerde woningen en oplaadpunten voor elektrische auto’s.
GroenLinks Oost kiest voor solidariteit en tolerantie. GroenLinks verzet zich sterk tegen alle vormen van discriminatie en racisme.
Dit is mijn top 3:
1)Kinderen bereiken speelplaatsen en school eenvoudig en veilig.
2)We bouwen klimaatneutraal en subsidiëren zonnepanelen.
3)Voorrang voor fietsers en voetgangers. Toekomstige wijken worden autoluw.
Komt uit deze bron
Jan de Laat GroenLinks Oost Plaats 12In de afgelopen tijd was ik duo-raadslid voor GroenLinks. Het mooie stadsdeel Oost geeft me energie om me in te blijven zetten voor de buurt.
GroenLinks kiest voor het investeren in een duurzame economie. Wij kiezen voor het stimuleren van groene banen en het investeren in duurzame maatregelen. Dat betekent bijvoorbeeld meer groen, schonere lucht, geïsoleerde woningen en oplaadpunten voor elektrische auto’s.
GroenLinks Oost kiest voor solidariteit en tolerantie. GroenLinks verzet zich sterk tegen alle vormen van discriminatie en racisme.
Dit is mijn top 3:
1)Kinderen bereiken speelplaatsen en school eenvoudig en veilig.
2)We bouwen klimaatneutraal en subsidiëren zonnepanelen.
3)Voorrang voor fietsers en voetgangers. Toekomstige wijken worden autoluw.
Komt uit deze bron
Verhaal uit Vietnam (1)
Ja, we zijn er!!!
Nadat in het vliegtuig de nacht de dag en daarna de dag de nacht overgenomen had, landen we in Hoi Chi Min City. Vermoeid omdat we een nacht gemist hebben, laveren we als zombies door de warboel van 7,4 miljoen Vietnamezen met hun 4,5 miljoen brommers. Een echt spektakel van motorvoertuigen, waarop complete inboedels of waarop het hele gezin wordt vervoerd inclusief babies en grootmoeders.
Na een hele heerlijke nacht slapen vertrekken we vroeg om de Centrale Hooglanden in te rijden. Honderden kilometers langs de Cambodjaanse grens toeren we richting het noorden. Langs de hele weg lintbebouwing van hutjes en krotjes, als woning of handelspunt. Iedereen is bezig, nergens wordt geluierd.
Maandag: Vandaag zullen we het eerste weeshuis bezoeken. Vinh Son 1 ligt in Kontum (spreek uit kuntum). Wij worden ontvangen door de nonnen met thee en bananen. En dan sta je oog in oog met zo'n 200 kinders, in alle maten en alle staten, waarvan de twee- jarige gelijk in je klimmen, je vást houden als aapjes en hopen dat je ze ontvoert zoals die koters door de baptisten in Haiti. Heftig. Op het moment dat we bij de babieafdeling komen worden de eenjarige gevoed. Tientallen snaveltjes openen zich voor een hap uit de nap. Net de dag ervoor is een baby van 4 maandan gebracht waarvan de moeder net na de bevalling overleden is.
De goede sfeer in het huis is opvallend, de slaapkamers, keukens en speelruimtes zijn zeer sober maar schoon.
Marij en ik bekijken de ruimtes en de mogelijkheden en overleggen met de zusters ons plan van aanpak.
We besluiten met een kennismakingsspel te beginnen, waarbij Meneer Ho, indien nodig, voor tolk zal spelen. Staps gewijs gaan we over op hinkelen en dan kan ons project beginnen.
Vandaag, dinsdag bezoeken we Vinh Son 2. Hoe is het ze vergaan na die vreselijke orkaan die de naastliggende rivier deed opzwellen en zijn modder meenam tot 2 meter hoogte over het gehele terrein van het weeshuis. Kinders waren op tijd geevacueerd, dat hadden we al vernomen.
Samen met Dave en Bart van Friends òf Vinh Son Montagnard Orphanage, een groep Amerikaanse oorlogsveteranen, (een organisatie die al jaren ondersteuning geeft aan verschillende weeshuizen in de vorm van renovatie, scholing, voedsel en medicijnen) gaan we op pad.
Zingend en dansend worden we ingehaald. En mijn god wat hebben ze hard gewerkt, wat een veerkracht hebben deze mensen. Met het geld van F.O.V.S.O en Colours4kids hebbeb ze verf en beton kunnen kopen en zijn aan de slag gegaan. Samen met de kinderen alles weer geschoonmaakt, alle slaapzalen opnieuw in frisse kleuren geschilderd en de muren rondom de barakken opnieuw opgetrokken. En dat is nodig ook. Vinh Son 2 staat in een hele arme buurt en dan zijn de kipjes die ze hielden voor de eieren soms ineens verdwenen.
Marij en ik kijken in dit weeshuis wat we zouden kunnen betekenen. Alle wandschilderen die voorgaande Colours4kids koppels hadden aangebracht zijn door het wassende water afgewassen. We besluitende Slakkenhuishinkelbaan in te zetten. ?erst gewoon met de kinderen hinkelen, dan al het meegenomen materiaal uitpakken en lekker werken. Op de binnenplaats hebben we êen goede muur gezien waar we uiteindelijke werk op zullen schilderen.
Vinh Son 5 ís venmiddag âan de beurt. Dave en Bart hebben vorig jaar v?or het ?erst êen donatie gedaan ân dit weeshuis, dat in de bergen ligt. Ze z?n rêuz benieuwd wat ze ân zullen trefen. We zullen hen accompagneren.
Wanneer we het dorp inrijden tot daar waar de weg ophoudt, dan over het water springen en de berg stijl oplopen, zien we tusen de wildernis ên alleraardigs huisje opdoemen. In het huisje alleraardigste zustertjes, onder dên grote jackfruitboom alleraardigste kindertjes.
Het geld is goed besteed. Een waterreservoir met zuiveringsinstallatie, echt sanitair en een ghettoblaster, met muziek waar de kinderen heerlijk op dansen. En ook hier weer zo'n ontspannen sfeertje.
De slaapzalen zijn echter nog varkensstallen met ijzeren spiralen en een matje er op.
Goed plan om op te pakken als nieuw project. Om de ruimtes te schilderen hebben we al materiaal bij ons, dus dat komt goed.
Tussen alle bezoeken door genieten we van de heerlijke springrolls en noedelsoep.
Morgen controleren we de bouwactiviteiten in Vinh Son 3 en 4, waar Colour4kids ook in geïnvesteerd heeft.
Ook bekijken we de noden van een nieuw nog onbekend weeshuis (no 6.) in de bergen waar we van de communisten niet mogen komen.
Als jullie dus niets meer van ons horen, zitten we daar ergens vast.
Ellen en Marij
Nadat in het vliegtuig de nacht de dag en daarna de dag de nacht overgenomen had, landen we in Hoi Chi Min City. Vermoeid omdat we een nacht gemist hebben, laveren we als zombies door de warboel van 7,4 miljoen Vietnamezen met hun 4,5 miljoen brommers. Een echt spektakel van motorvoertuigen, waarop complete inboedels of waarop het hele gezin wordt vervoerd inclusief babies en grootmoeders.
Na een hele heerlijke nacht slapen vertrekken we vroeg om de Centrale Hooglanden in te rijden. Honderden kilometers langs de Cambodjaanse grens toeren we richting het noorden. Langs de hele weg lintbebouwing van hutjes en krotjes, als woning of handelspunt. Iedereen is bezig, nergens wordt geluierd.
Maandag: Vandaag zullen we het eerste weeshuis bezoeken. Vinh Son 1 ligt in Kontum (spreek uit kuntum). Wij worden ontvangen door de nonnen met thee en bananen. En dan sta je oog in oog met zo'n 200 kinders, in alle maten en alle staten, waarvan de twee- jarige gelijk in je klimmen, je vást houden als aapjes en hopen dat je ze ontvoert zoals die koters door de baptisten in Haiti. Heftig. Op het moment dat we bij de babieafdeling komen worden de eenjarige gevoed. Tientallen snaveltjes openen zich voor een hap uit de nap. Net de dag ervoor is een baby van 4 maandan gebracht waarvan de moeder net na de bevalling overleden is.
De goede sfeer in het huis is opvallend, de slaapkamers, keukens en speelruimtes zijn zeer sober maar schoon.
Marij en ik bekijken de ruimtes en de mogelijkheden en overleggen met de zusters ons plan van aanpak.
We besluiten met een kennismakingsspel te beginnen, waarbij Meneer Ho, indien nodig, voor tolk zal spelen. Staps gewijs gaan we over op hinkelen en dan kan ons project beginnen.
Vandaag, dinsdag bezoeken we Vinh Son 2. Hoe is het ze vergaan na die vreselijke orkaan die de naastliggende rivier deed opzwellen en zijn modder meenam tot 2 meter hoogte over het gehele terrein van het weeshuis. Kinders waren op tijd geevacueerd, dat hadden we al vernomen.
Samen met Dave en Bart van Friends òf Vinh Son Montagnard Orphanage, een groep Amerikaanse oorlogsveteranen, (een organisatie die al jaren ondersteuning geeft aan verschillende weeshuizen in de vorm van renovatie, scholing, voedsel en medicijnen) gaan we op pad.
Zingend en dansend worden we ingehaald. En mijn god wat hebben ze hard gewerkt, wat een veerkracht hebben deze mensen. Met het geld van F.O.V.S.O en Colours4kids hebbeb ze verf en beton kunnen kopen en zijn aan de slag gegaan. Samen met de kinderen alles weer geschoonmaakt, alle slaapzalen opnieuw in frisse kleuren geschilderd en de muren rondom de barakken opnieuw opgetrokken. En dat is nodig ook. Vinh Son 2 staat in een hele arme buurt en dan zijn de kipjes die ze hielden voor de eieren soms ineens verdwenen.
Marij en ik kijken in dit weeshuis wat we zouden kunnen betekenen. Alle wandschilderen die voorgaande Colours4kids koppels hadden aangebracht zijn door het wassende water afgewassen. We besluitende Slakkenhuishinkelbaan in te zetten. ?erst gewoon met de kinderen hinkelen, dan al het meegenomen materiaal uitpakken en lekker werken. Op de binnenplaats hebben we êen goede muur gezien waar we uiteindelijke werk op zullen schilderen.
Vinh Son 5 ís venmiddag âan de beurt. Dave en Bart hebben vorig jaar v?or het ?erst êen donatie gedaan ân dit weeshuis, dat in de bergen ligt. Ze z?n rêuz benieuwd wat ze ân zullen trefen. We zullen hen accompagneren.
Wanneer we het dorp inrijden tot daar waar de weg ophoudt, dan over het water springen en de berg stijl oplopen, zien we tusen de wildernis ên alleraardigs huisje opdoemen. In het huisje alleraardigste zustertjes, onder dên grote jackfruitboom alleraardigste kindertjes.
Het geld is goed besteed. Een waterreservoir met zuiveringsinstallatie, echt sanitair en een ghettoblaster, met muziek waar de kinderen heerlijk op dansen. En ook hier weer zo'n ontspannen sfeertje.
De slaapzalen zijn echter nog varkensstallen met ijzeren spiralen en een matje er op.
Goed plan om op te pakken als nieuw project. Om de ruimtes te schilderen hebben we al materiaal bij ons, dus dat komt goed.
Tussen alle bezoeken door genieten we van de heerlijke springrolls en noedelsoep.
Morgen controleren we de bouwactiviteiten in Vinh Son 3 en 4, waar Colour4kids ook in geïnvesteerd heeft.
Ook bekijken we de noden van een nieuw nog onbekend weeshuis (no 6.) in de bergen waar we van de communisten niet mogen komen.
Als jullie dus niets meer van ons horen, zitten we daar ergens vast.
Ellen en Marij
dinsdag 9 februari 2010
Vietnamese toetsenbord, wel even wennen
Van: Ellen J
Verzonden: maandag 8 februari 2010 16:00
Aan: MJ
CC:
Onderwerp: we zijn aangeland
Effe snel om jullie te laten weten dat we veilig en wel gearriveerd zijn
Na 12 uur vliegen en gisteren 11 uur hobbelen en vandaag nog 5 uur erbij (in een overigens prima auto met relaxte chauffeur tusen ongelooflijk spannend rijdende vietnamesen ) zijn we eigenlijk gelijk doorgebracht naar het weeshuis. Potdikke, dat viel niet mee. Inderdaad ruim 200 kinders, alle maten alle staten, waarvan de een/twee jarige gelijk in je klimmen, je vast houden als aapjes en hopen dat je ze ontvoerd zoals die koters d?? de baptisten in Haiti. Heftig. Evengoed ziet alles er schoon uit, maar basic, en dan bedoel ik echt basic. Spijlbedjes + matje, nonnen met bakken voer voor de kleuters, om de beurt een hap uit de nap. Een jonge non slaapt bij de 5 babies, waarvan er gisteren weer een ís binnengebracht, 4 maanden, moeder overleden. Maar ook tieners die de varkens aan het verzorgen zijn, jongens die de tuinen sproeien.
Evengoed denken we wel dat ưe onze misie kunnen uitvoeren en dat het absoluut ên heleboel plezier zal brengen. We zijn vrij de groepen en de plaatsen te kiezen om ons plan ten uitvoer te brengen.
Morgen hopelijk meer details, kus van jullie vrouwen en moeders, Ellen en Marij
Verzonden: maandag 8 februari 2010 16:00
Aan: MJ
CC:
Onderwerp: we zijn aangeland
Effe snel om jullie te laten weten dat we veilig en wel gearriveerd zijn
Na 12 uur vliegen en gisteren 11 uur hobbelen en vandaag nog 5 uur erbij (in een overigens prima auto met relaxte chauffeur tusen ongelooflijk spannend rijdende vietnamesen ) zijn we eigenlijk gelijk doorgebracht naar het weeshuis. Potdikke, dat viel niet mee. Inderdaad ruim 200 kinders, alle maten alle staten, waarvan de een/twee jarige gelijk in je klimmen, je vast houden als aapjes en hopen dat je ze ontvoerd zoals die koters d?? de baptisten in Haiti. Heftig. Evengoed ziet alles er schoon uit, maar basic, en dan bedoel ik echt basic. Spijlbedjes + matje, nonnen met bakken voer voor de kleuters, om de beurt een hap uit de nap. Een jonge non slaapt bij de 5 babies, waarvan er gisteren weer een ís binnengebracht, 4 maanden, moeder overleden. Maar ook tieners die de varkens aan het verzorgen zijn, jongens die de tuinen sproeien.
Evengoed denken we wel dat ưe onze misie kunnen uitvoeren en dat het absoluut ên heleboel plezier zal brengen. We zijn vrij de groepen en de plaatsen te kiezen om ons plan ten uitvoer te brengen.
Morgen hopelijk meer details, kus van jullie vrouwen en moeders, Ellen en Marij
Abonneren op:
Posts (Atom)
